In de aanloop naar de publicatie van mijn thriller Klaverblad (18 februari 2021) deel ik elke twee weken een inspiratiebron of betekenisvolle locatie die een rol heeft gespeeld bij de totstandkoming van het boek. Dit is aflevering 4/6.
Zolang ik me kan herinneren ben ik gefascineerd door bruggen. Mijn vrouw kan bevestigen dat het een van mijn dromen is om in een huis te wonen dat met een bruggetje met de openbare weg is verbonden (hoewel ons huidige, brugloze huis ook een droom is). Schellingwouderbrug, Golden Gate, Tower, Zuchten, Kwai; het overbruggen van het onoverbrugbare, het veronachtzamen van de zwaartekracht, de verbinding tussen twee gescheiden werelden.
Een van de meest fascinerende bruggen is voor mij wel het brugrestaurant over de A4. Lelijk, zielloos en ongezellig, biedt Den Ruygen Hoek wel een bruikbare anonimiteit die tot mijn verbeelding spreekt. Je kan er parkeren, tanken, je auto door de wasstraat halen, eten bij een scala aan karakterloze ketens, en zelfs een pak laten aanmeten. Verderop kan je bovendien overnachten bij Van der Valk, de meest generieke der hotelketens. En dankzij de brugconstructie kan je vanaf Den Ruygen Hoek zonodig in alle richtingen vertrekken–of vluchten.
Den Ruygen Hoek is in veel opzichten de tegenpool van Petrolea, maar tijdens het schrijven aan Klaverblad drong de plek zich telkens weer aan me op, tot ik me gewonnen gaf en er enkele scènes liet plaatsvinden.
Maar wel in de La Place. Er zijn grenzen.