Tag archieven: kleinste kwaad

‘Kleinste kwaad’ genomineerd voor Zilveren Vleermuis 2024!

Vandaag maakte het Nederlands Thrillerfestival bekend dat Kleinste kwaad op de shortlist staat voor de MAX Zilveren Vleermuis 2024 voor de beste thriller van het afgelopen jaar. Een grote eer om bij die laatste zes te staan!

Op zondag 3 november worden de winnaars bekendgemaakt van de MAX Gouden, Zilveren en Bronzen Vleermuizen 2024 (resp. thriller-oeuvreprijs, beste thriller, beste debuutthriller). Dat wordt weer een bloedspannend podiummoment. And the winner is…

Ik ben zo langzamerhand totaal overdonderd door de tsunami aan enthousiaste reacties op Kleinste kwaad, van mooie recensies in De Telegraaf, Trouw en Parool, en jubelende lezersreacties op Hebban en Goodreads, tot alle lof die boekbloggers over mijn tweede thriller hebben uitgestort.

En dat terwijl mijn debuut Klaverblad ook al de Schaduwprijs won, de longlist van de Gouden Strop haalde én genomineerd werd voor de Bronzen Vleermuis.

Het lijkt wel een droom… maak me niet wakker!

4 sterren voor ‘Kleinste kwaad’ in de Telegraaf!

Heel verguld met de prachtige 4****-recensie die vanmorgen in de Telegraaf verscheen!

Floris Kleijne won niet voor niets in 2021 de Schaduwprijs voor Klaverblad. Ook hier weer weet hij grote problemen en complexe situaties als het ware te aarden door heel gewone-mensendingen.

En als schrijver vind ik het extra fijn als een recensent aanslaat op taal waar ik zelf trots op ben. (De lach als een rochelende betonmolen is in dat hoofdstuk ook nog eens een bruggetje naar een herinnering van de hoofdpersoon van het hoofdstuk.)

‘Kleinste kwaad’ Boektoer 2024

Kom jij ook? De presentatie van Kleinste kwaad in Broese Utrecht op 11 januari is meteen de aftrap van mijn boektoer, waarin ik Nederland letterlijk van Noord tot Zuid en van Oost tot West doorkruis. Van Auteur op de Koffie in Sassenheim tot een literair café in Eelde, van signeren in Noord tot een Koukleum-evenement in Heerlen.

Ik zie je graag!

Exclusief, nog nooit gepubliceerd verhaal!

Als je me kent van mijn thrillers (het prijswinnende Klaverblad en binnenkort de opvolger Kleinste kwaad) is het misschien een verrassing voor je dat ik vóór Klaverblad al 18 jaar aan de weg timmerde als Engelstalige schrijver van spannende korte verhalen, onder het slecht verhullende pseudoniem Floris M. Kleijne.

Inmiddels zijn er al bijna 50 Engelstalige verhalen van mijn hand verschenen, variërend van spanning en misdaad tot horror, science fiction en fantasy (om over het lastige genre ‘niet eenvoudig categoriseerbaar’ nog maar niet te spreken).

Eén van die verhalen is nu (eindelijk!) exclusief beschikbaar op mijn andere website! Friendly fire is een hard-boiled misdaaddrama met een science fiction-uitgangspunt, waarin rechercheur Linda een kennelijke zelfmoord probeert op te lossen, terwijl ze worstelt met het lot dat de mysterieuze Machine of Death voor haar heeft voorspeld.

Misschien verlicht dat de pijn van het wachten op Kleinste kwaad een beetje?

Karaktermoord, of ‘kill your darlings’ voor gevorderden

Als schrijver ga je toch altijd een beetje houden van je personages. Zelfs de bijrollen en figuranten komen in mijn hoofd tot leven, ontwikkelen een persoonlijkheid, en verwerven een achtergrondverhaal dat ik probleemloos en met plezier kan oplepelen.

Die rechercheur is een groot liefhebber van speciaalbier. Dat kind zat eerst op de Vrije School, maar kon daar niet aarden. Die schouwarts houdt eigenlijk helemaal niet van Spanje, maar gaat er jaarlijks heen omdat haar echtgenote er zo graag komt. Totaal irrelevant voor de plot, niet vermeldenswaardig op de pagina, maar wel details die voor mij de personages tot leven brengen in de mentale karaktersimulator*.

Het is dan ook extra pijnlijk als onder de darlings die in het redactieproces moeten worden gekilld ook personages zijn. In Kleinste kwaad had ik een veelkoppige dramatis personae opgevoerd, zo veelkoppig dat mijn proeflezers een bos-en-bomen-probleem ervoeren, en mijn redacteur rücksichtlos zei dat het minder moest. In totaal vijf drie*** bijrollen en twee figuranten zijn dientengevolge gesneuveld.

Het voelde een beetje als — en was letterlijk** ook — karaktermoord.

Ik gedenk hieronder de arme stakkers wiens literaire leven ik wreed heb beknot.

R.I.P. Pepijn van Dael*** – Een van de zes (nu dus nog maar vijf) ontvoerde kinderen waar het boek om draait. Lief, beetje nerdy, goedgebekt en wonderlijk ongevoelig voor het gepest van de -koppen in de klas.

Vaarwel, Sara Winkler en Ayman Kadiri – Een tweetal competente rechercheurs die inspecteur Van Eik effectief bijstonden in de grote ontvoeringszaak die hij onderzoekt. Ze zijn er in mijn hoofd nog wel bij, maar krijgen geen screen time meer.

Rust zacht, Darya El Hashem – De schouwarts die een schijnbare zelfmoord onderzoekt. Net als Winkler en Kadiri is Darya genadeloos van het papier verdwenen, terwijl ze op de achtergrond van het verhaal nog steeds haar werk doet.

En good riddance, Ben en Noor, stelletje hufters – Ben was Zorahs vriendje op de Hogeschool van Amsterdam, en Noor de studente met wie hij haar bedroog. We hates them, my Prrrreciousssss!


* Die iedereen in meer of mindere mate in zijn hoofd heeft om de mensen om zich heen te begrijpen en tot op zekere hoogte te voorspellen, maar die bij schrijvers hyperactief is.

** Al heb ik bij de opleiding Scenarioschrijven geleerd dat ‘personages’ de enige juiste Nederlandse term is, en ‘karakters’ een gruwelijk anglicisme voor hetzelfde.

*** In een eerdere versie van dit bericht werd beweerd dat ook Pepijns ouders waren gesneuveld. Dat was een vuige leugen. Ik heb Otto en Hadewych van Dael niet geschrapt, maar enkel hun kind afgenomen en vervangen door een ander kind.