De inkt is nog maar net droog in Kleinste kwaad of de hartverwarmende reacties stromen al binnen. Ook Vrouwenthrillers.nl en Thrillers and more hebben zich in de strijd gemengd. Ik word bijna verlegen van alle lof en enthousiasme! Hieronder een bloemlezing van citaten uit de recensies en reacties…
Wat vind jij?
Zeer vereerd om in de derde week van januari het onderwerp te zijn van de Auteursweek op Thrillzone.nl, inclusief een uitgebreid interview. Thrillzone kwam drie jaar terug ook al met een enthousiaste 
recensie van Klaverblad!
Als je me kent van mijn thrillers (het prijswinnende Klaverblad en binnenkort de opvolger Kleinste kwaad) is het misschien een verrassing voor je dat ik vóór Klaverblad al 18 jaar aan de weg timmerde als Engelstalige schrijver van spannende korte verhalen, onder het slecht verhullende pseudoniem Floris M. Kleijne.
Inmiddels zijn er al bijna 50 Engelstalige verhalen van mijn hand verschenen, variërend van spanning en misdaad tot horror, science fiction en fantasy (om over het lastige genre ‘niet eenvoudig categoriseerbaar’ nog maar niet te spreken).
Eén van die verhalen is nu (eindelijk!) exclusief beschikbaar op mijn andere website! Friendly fire is een hard-boiled misdaaddrama met een science fiction-uitgangspunt, waarin rechercheur Linda een kennelijke zelfmoord probeert op te lossen, terwijl ze worstelt met het lot dat de mysterieuze Machine of Death voor haar heeft voorspeld.
Misschien verlicht dat de pijn van het wachten op Kleinste kwaad een beetje?
UPDATE: Op 29 december liet VGZ mij in een e-mailreactie op mijn klacht weten dat ze naar hun eigen smaak inmiddels wel genoeg antwoorden hadden gegeven op mijn kritische vragen. (Tussen de regels door wist hun reactie haarfijn over te brengen dat ze onder geen voorwaarde bereid waren mijn gelijk te erkennen, laat staan om excuses te produceren voor hun gekluns. Het feit dat hun antwoorden maar zelden aansloten op mijn vragen bleef ook onbeschouwd.) Met het nieuwe jaar–en daarmee de livegang van Mijn VGZ voor IZA-klanten–voor de deur was de hele klacht toch sowieso mosterd na de maaltijd, vindt u niet, meneer?
In het vervolg van hun reactie bleek de boter op hun hoofd echter toch echt langs hun slapen naar beneden te druipen: de afgewezen declaratie waarmee het allemaal was begonnen was “herbeoordeeld” en in tweede instantie goedgekeurd. Aangezien ik me moeilijk kan voorstellen dat de ontbrekende gegevens spontaan op de declaratie waren verschenen, interpreteer ik dat lekker als impliciete excuses–kennelijk vond VGZ toch dat ik een punt had…
IZA wordt VGZ.
Misschien niet het meest wereldschokkende nieuws, maar als je–zoals ik–al jaren je zorgkosten verzekert bij de een, is deze ongevraagde overstap naar de ander relevant.
En amusant.
Zoals een anekdote over een mislukte wortelkanaalbehandeling amusant kan worden.
Na jaren.
Onlangs kreeg ik vreselijke digitale ruzie met A. Geappte scheldpartijen, steeds langere e-mails vol argumenten en verwijten over en weer, felle passie en ijskoude redelijkheid, culminerend in een dikke streep onder de vriendschap: zo’n ruzie. Dankzij die ruzie weet ik weer waarom de stenen boekwinkel nog onverminderd bestaansrecht heeft, en dat hopelijk ook altijd zal behouden.
Het begon onschuldig. Dacht ik. Ik wil mijn boeken verkopen, en verwijs mensen daartoe graag naar Bol.com, niet omdat mijn boeken daar leverbaar zijn (want dat zijn ze bij de webwinkels van álle boekhandels), ook niet omdat Bol lage verzendkosten hanteert (want van de andere boekwinkels weet ik dat niet eens), maar domweg omdat Bol mij geld geeft als ik klanten naar ze doorstuur. Met enige regelmaat plaats ik dus berichtjes in mijn Twitter-feed en op mijn Facebook-pagina dat mijn boeken nog steeds verkrijgbaar zijn, met een link naar de werken zelf bij Bol.com.
Zo ook twee weken geleden.
Binnen tien minuten was A in de digitale pen geklommen om mij per WhatsApp voor rotte vis uit te maken.