Met dank aan de getalenteerde ontwerpers van Bürosüd en het scherpe inzicht van mijn redacteur Roselinde Bouman, kan ik vandaag met trots de cover onthullen van Klaverblad! Mijn thriller zelf komt in februari uit, maar gaat volgende week al in de voorverkoop.
Vandaag verscheen mijn spannende verhaal Wiegelied in The Guide (editie 3 / 2020), the kwartaalglossy van Veronica Magazine. The Guide is verkrijgbaar in boekhandels, kiosken en online; abonnees van Veronica Magazine krijgen The Guide gratis.
Hoofdredacteur Debby Nobel noemt het een “exclusief horrorverhaal” van “een van de beste horrorschrijvers van Nederland”.
Lees hier alvast een voorproefje…
De Belastingdienst geeft al jaren toe dat ze het niet leuker kunnen maken. Dat ben ik met ze eens. Ik trek echter ook de bewering die ze daar telkens op laten volgen in twijfel: makkelijker maken vinden ze duidelijk ook niet zo makkelijk.
Als zelfstandige moet ik van de Belastingdienst elk kwartaal btw-aangifte doen. Op 6 april deed ik dus braaf aangifte over Q1 van 2020. Uit de aangifte bleek dat ik een kleine nabetaling moest doen. Omdat ik gewend ben dat de Belastingdienst de aangifte verwerkt, een conclusie trekt en dan een acceptgiro stuurt, zette ik de hele aangifte vervolgens uit mijn hoofd.
Het mag een wonder heten dat ik niet kreunend van wanhoop met mijn hoofd tegen een muur sta te bonken.
Bas Roelman van dagblad Trouw publiceert vandaag over een rapport van onderzoeksbureau Motivaction, waaruit zou blijken dat de meeste Nederlanders in wonderen geloven. Toen ik dat las, ging ik geschokt rechtop zitten: zou het echt zo beroerd gesteld zijn met de bijgelovigheid van de gemiddelde Nederlanders?
En in de eerste alinea van het stuk staat het echt: 63% van de Nederlanders gelooft in meer of mindere mate in wonderen; slechts 32% gelooft er niet in.
Zelfs de titel van dit blogbericht is een droom die werkelijkheid wordt: de woorden “mijn uitgever” kunnen gebruiken. Maar dit is meer dan dat.
Ik droom ervan om gepubliceerd auteur te zijn sinds ik voor het eerst begreep dat zoiets bestaat, dus zeker 40 jaar. Ik heb bijna twee decennia naar het realiseren van die droom toegewerkt. Ik heb zeventien jaar geleden mijn eerste korte verhaal verkocht, en nader nu de 35 gepubliceerde verhalen.
Minder dan vijf jaar geleden besloot ik om me aan het schrijven van een boek te wagen. Tweeëneenhalf jaar geleden rondde ik mijn eerste thriller af, met werktitel “Klaverblad”.
Als reactie op een opiniestuk van Maria Vossen in Trouw van 4 januari, waarin zij betoogt dat energie toe is aan nieuwe taal, schreef ik voor Trouw van vandaag een repliek. Nieuwe taal is een doekje voor het bloeden; we hebben ook nieuw denken nodig. Lees mijn hele opinie hier.
Heel Nederland staat op zijn kop vanwege een terugroepactie vleeswaren van supermarkt Jumbo. De besmette vleeswaren zijn allang uit de schappen en Jumbo heeft netjes een lijst gepubliceerd van producten die klanten mogen terugbrengen.
Maar dat verhaal is voor de NOS niet smeuïg genoeg.
Wie had kunnen bevroeden dat uitgerekend Apple ons stevig in de jaren vijftig geworteld wil houden?
Ja, je kan in iTunes vroege rock’n’roll kopen. Maar die vijftiger jaren bedoel ik niet. Ik doel op de jaren vijftig van de traditionele rolverdeling: een kostwinner en een thuisblijvende ouder, met liefst nog pappa als de eerste en mamma als de tweede.
Voordat ze vanavond naar bed gingen, besloten onze jongens (acht en zes) plotseling* dat ze wilden bidden**. Aangezien we ervoor kiezen om onze kinderen de vrijheid te geven om te geloven wat ze willen, protesteerde ik helemaal niet. Ik hield mezelf in en drong ze mijn seculiere wereldbeeld niet op. Ik legde ze slechts uit wat voor soort dingen mensen die bidden zoal tegen God zeggen: dankbaarheid voor goede dingen, excuses voor fouten, of verzoeken om dingen die ze graag willen.