Categorie archieven: Anekdote

Makkelijker kunnen ze het ook al niet maken

De Belastingdienst geeft al jaren toe dat ze het niet leuker kunnen maken. Dat ben ik met ze eens. Ik trek echter ook de bewering die ze daar telkens op laten volgen in twijfel: makkelijker maken vinden ze duidelijk ook niet zo makkelijk.

Als zelfstandige moet ik van de Belastingdienst elk kwartaal btw-aangifte doen. Op 6 april deed ik dus braaf aangifte over Q1 van 2020. Uit de aangifte bleek dat ik een kleine nabetaling moest doen. Omdat ik gewend ben dat de Belastingdienst de aangifte verwerkt, een conclusie trekt en dan een acceptgiro stuurt, zette ik de hele aangifte vervolgens uit mijn hoofd.

Laat me raden, dit verhaal heeft nog een staartje…

Bidden En Belangrijker Zaken

Voordat ze vanavond naar bed gingen, besloten onze jongens (acht en zes) plotseling* dat ze wilden bidden**. Aangezien we ervoor kiezen om onze kinderen de vrijheid te geven om te geloven wat ze willen, protesteerde ik helemaal niet. Ik hield mezelf in en drong ze mijn seculiere wereldbeeld niet op. Ik legde ze slechts uit wat voor soort dingen mensen die bidden zoal tegen God zeggen: dankbaarheid voor goede dingen, excuses voor fouten, of verzoeken om dingen die ze graag willen.

En toen en toen?

Een wachtwoord voor mijn wachtwoord

Onderbroeken? Check! Tandenborstel? Check! Lekkere kazen en biertjes? Check! Microsoft Surface voor het broodnodige schrijf- en redigeerwerk? Check!

Vanmorgen om negen uur had ik mijn checklist al volledig afgewerkt voor de jubileumeditie van de Villa Diodati Expat Writers Workshop, die met editie 18 dit weekeinde haar tienjarig bestaan viert. Mijn koffertje stond klaar; mijn jas had ik al voor de grijp gelegd.

Gisteravond had ik zelfs mijn reistraject nog gecontroleerd en ontdekt dat mijn ICE niet in Köln zou kunnen stoppen; met één last-minute telefoontje naar NS International had ik mijn eerste overstap kunnen omboeken van Köln naar Frankfurt, en andere zitplaatsen kunnen reserveren.

Wat kon er nu nog misgaan?

De Hoogste-Prijsgarantie Van MediaMarkt

Mijn vrouw: “We hebben een nieuwe stofzuiger nodig!”

Ik: <stofzuigt de bovenverdieping en is genoodzaakt om het apparaat vierentachtig keer opnieuw in elkaar te zetten>

Ik: “We hebben een nieuwe stofzuiger nodig!”

Consumentenbond.nl: “Dit is de beste stofzuiger voor uw geld.”

Vergelijk.nl: “Die kan je voor 106 euro kopen bij de webshop van MediaMarkt of bij één van hun winkels. En bij geen enkele andere winkel trouwens.”

Ik: <claimt winkelaanbieding van één van de winkels>*

Winkel: “Sorry, uitverkocht**.”

Ik: <klikt door naar de webshop van MediaMarkt>

MediaMarkt webshop: “Ja hoor, dat artikel hebben wij. Voor 139,95.”

Dat pikte je toch niet?

Racist

Beste Brommer,

Allereerst bedankt voor je keuze om mij op de hoogte te stellen van je gevoelens en je gedachten, of wat daarvoor doorgaat in jouw hoofd. Bij dit dankwoord moet ik wel meteen kwijt dat de door jou gekozen communicatievorm minder prettig bij mij binnenkwam dan je misschien bedoelde. Omkeren met je brommer om woest achter me aan te scheuren, met piepende banden naast me tot stilstand komen, en vervolgens een met scheldwoorden en bedreigingen gelardeerde tirade afsteken waar ik geen woord tussen kon krijgen, nodigde niet bepaald uit tot dialoog. Je stelde weliswaar enkele vragen (“Wat had je nou, man?” schiet me als voorbeeld te binnen), maar liet telkens geen pauze vallen voor een antwoord, waardoor ik niet anders kan dan concluderen dat je die vragen retorisch inzette. Je betoog was bovendien niet coherent genoeg om mij na afloop tot een zinvolle repliek te verleiden.

Lees verder…

IZA, VGZ en de Kunst van het Communiceren

UPDATE: Op 29 december liet VGZ mij in een e-mailreactie op mijn klacht weten dat ze naar hun eigen smaak inmiddels wel genoeg antwoorden hadden gegeven op mijn kritische vragen. (Tussen de regels door wist hun reactie haarfijn over te brengen dat ze onder geen voorwaarde bereid waren mijn gelijk te erkennen, laat staan om excuses te produceren voor hun gekluns. Het feit dat hun antwoorden maar zelden aansloten op mijn vragen bleef ook onbeschouwd.) Met het nieuwe jaar–en daarmee de livegang van Mijn VGZ voor IZA-klanten–voor de deur was de hele klacht toch sowieso mosterd na de maaltijd, vindt u niet, meneer?

In het vervolg van hun reactie bleek de boter op hun hoofd echter toch echt langs hun slapen naar beneden te druipen: de afgewezen declaratie waarmee het allemaal was begonnen was “herbeoordeeld” en in tweede instantie goedgekeurd. Aangezien ik me moeilijk kan voorstellen dat de ontbrekende gegevens spontaan op de declaratie waren verschenen, interpreteer ik dat lekker als impliciete excuses–kennelijk vond VGZ toch dat ik een punt had…


 

IZA wordt VGZ.

Misschien niet het meest wereldschokkende nieuws, maar als je–zoals ik–al jaren je zorgkosten verzekert bij de een, is deze ongevraagde overstap naar de ander relevant.

En amusant.

Zoals een anekdote over een mislukte wortelkanaalbehandeling amusant kan worden.

Na jaren.

Nu ben ik toch benieuwd naar het hele verhaal…

Nederland Vertaalt, En Ik Doe Mee

De genomineerde vertalingen staan online; wie denk jij dat er wint?

Nederland Vertaalt in NRCIk sta in het NRC!

Het Prins Bernhard Cultuurfonds reikt jaarlijks de Martinus Nijhoff Vertaalprijs uit voor de beste boekvertaling naar het Nederlands. Rondom de uitreiking van deze prijs organiseert het Fonds een vertaalwedstrijd in vijf talen/richtingen: Nederlands-Duits, Russisch-Nederlands, Engels-Nederlands, Nederlands-Engels en Frans-Nederlands.

Dit jaar was de Nederlands-Engelse opdracht het vertalen van de rockklassieker Blauw van The Scene*. Die worst was mij als Scene-fan te groot om te weerstaan. Een vertaling was zo gemaakt, en ergens in december stuurde ik mijn Blue in–om vervolgens de hele wedstrijd te vergeten.

Dus wat gebeurde er toen?

Je Helper In Het Gezicht Pissen

Bad BollieOnlangs kreeg ik vreselijke digitale ruzie met A. Geappte scheldpartijen, steeds langere e-mails vol argumenten en verwijten over en weer, felle passie en ijskoude redelijkheid, culminerend in een dikke streep onder de vriendschap: zo’n ruzie. Dankzij die ruzie weet ik weer waarom de stenen boekwinkel nog onverminderd bestaansrecht heeft, en dat hopelijk ook altijd zal behouden.

Het begon onschuldig. Dacht ik. Ik wil mijn boeken verkopen, en verwijs mensen daartoe graag naar Bol.com, niet omdat mijn boeken daar leverbaar zijn (want dat zijn ze bij de webwinkels van álle boekhandels), ook niet omdat Bol lage verzendkosten hanteert (want van de andere boekwinkels weet ik dat niet eens), maar domweg omdat Bol mij geld geeft als ik klanten naar ze doorstuur. Met enige regelmaat plaats ik dus berichtjes in mijn Twitter-feed en op mijn Facebook-pagina dat mijn boeken nog steeds verkrijgbaar zijn, met een link naar de werken zelf bij Bol.com.

Zo ook twee weken geleden.

Binnen tien minuten was A in de digitale pen geklommen om mij per WhatsApp voor rotte vis uit te maken.

Loopt dit wel goed af?

Hij Zei, Zij Zei – Een Veerpontincident

16:36:38 Hondje bij veerpont CSDe forens voelt zijn woede uit zijn buik omhoog vlammen. Dit is zó onverdiend! Voor hij zichzelf kan tegenhouden, heeft hij de vrouw zijn middelvinger getoond en de bijbehorende woorden gesproken. Hij heeft direct spijt, vooral vanwege het kleine meisje dat er geschrokken bij staat, maar zijn woede is echt, en de verontwaardiging ook. Hij keert terug naar zijn plek bij de deur, maar kalmeren doet hij niet.
Het incident laat hem niet los, ook niet als hij zijn bakfiets heeft gepakt en door het stralende weer naar de school van zijn oudste fietst. Waarom reageerde zij zo fel? Waarom was haar reactie zo buiten proportie tot zijn daden?
Wat bezielde haar?

Ja, wat bezielde haar?