Voorstanders van kernenergie claimen graag dat hun lievelingsenergiebron zo schoon is. Ik sta perplex van dat argument, niet perplex als retorisch middel, maar perplex in werkelijke, “ik-begrijp-er-niks-van”-zin. Schoon? Hoe bedoel je, schoon? Heb je hier wel voldoende over nagedacht? Ik kan geen menselijke activiteit bedenken die het predicaat ‘schoon’ minder verdient dan kernenergie.
Want in werkelijkheid zijn er drie onoverkomelijke problemen met kernenergie. Wees gerust, ik zal je niet vervelen met het risico van woestenij-makende ongelukken. Geen Tjsernobyl-verhalen van mij, dat beloof ik. (Al is het maar omdat Tsjernobyl, en Three Mile Island, en Fukushima zelf al voldoende argument zijn.)
Vanaf nu kan je op mijn website ook shoppen! En er gelden geen coronamaatregelen: je hoeft geen afspraak te maken, geen mondkapje op, en niet af te halen bij een loket of achterdeur.
Bestel je exemplaar van Klaverblad, naar keuze gesigneerd of met een persoonlijke boodschap, en je krijgt het kosteloos thuisgestuurd.
De boekpresentatie was een groot succes gisteravond (vond ik zelf in elk geval). Nu de YouTube Premiere is geweest, kan je de opname gewoon als video terugkijken.
En vanavond om 20:00 houden Boekerij en ik een online boekpresentatie. Bezoek het Facebook-event om je aan te melden, of ga direct naar de YouTube Premiere!
Zo kwam er toch nog een waardevol weetje voort uit de barre, frustrerende winterse omstandigheden: hoe William Goldman aan zijn titel kwam.
Nu ja, ik geef het toe: het was niet alleen maar frustrerend. Van de Rijnbandijk af sleeën en zelfs skiën, terwijl aan de andere kant het hoogwater tegen het dijklichaam klotst, dat had wel een surrealistische magie.
Maar toen begon een nieuwe lawine van afzeggingen en annuleringen. Voetbalwedstrijden, allá. Daar merk ik sowieso nooit iets van. Dat de Avri te elfder ure aankondigde dat ze het GFT niet komen ophalen morgen, daar valt omheen te werken. En dat de treinen niet rijden, dat zal in deze thuiswerktijden toch amper worden opgemerkt.
Maar tot slot e-mailde het schoolbestuur dat ze vanwege de sneeuw en de gladheid toch maar een dagje later open gaan. En laat me je vertellen: als je kinderen al vijf weken thuis zitten, een lockdown met avondklok gaande is, het hele gezin langzamerhand doldraait en het enige waar we ons op verheugen het heropenen van de scholen is… dan is ijsvrij géén reden voor vreugde.
Al gauw bereikten we in de familie-appgroep de consensus dat morgen tot Nationale Baaldag moest worden uitgeroepen. Met landelijke protesten. Inclusief barricades van hooibalen en erediensten voor Baäl (een kostelijke woordspeling).
Waarop ik me ineens afvroeg: wat was dat eigenlijk voor god, die Baäl?
En wat blijkt: Baäl was helemaal geen god! Althans niet op zichzelf. Baäl was ruim voor Christus, in het Midden-Oosten, gewoon een eretitel, vergelijkbaar met “Heer”, en op vergelijkbare manier gebruikt, om de lokale oppergod aan te duiden. Kanaänieten, Feniciërs, Arameeërs en de Carthagers hadden elk zo hun eigen Baälen, vernoemd naar een lokale plaats- of eigennaam. Baäl Hadad, bijvoorbeeld, of Baäl Melqart, of Baäl Moloch.
Ook bekend als Beëlzebub. Een van de zeven prinsen van de Hel. Vaak, maar strikt genomen onterecht, gebruikt als een andere naam voor Satan.
Nu lijken de geleerden ietwat verdeeld over de herkomst en betekenis van deze specifieke naam. Maar in de basis is er enige consensus: volgens de meesten was Baäl Zebul, te vertalen als “Heer van het Huis”, een godennaam, en hebben de Israëlitieten, die zichzelf qua religie toch wat verder geëvolueerd achtten, dat spottend verbasterd tot “Bäal Zebub“, wat met maar één letter verschil de betekenis verlaagt tot “Heer van de Vliegen”.
En toen viel er, decennia te laat voor mijn leeslijst Engels, een kwartje.
Een leuke verrassing voor wie niet kan wachten, en wie zich graag laat voorlezen:
Vanaf vandaag, dinsdag 2 februari, is Klaverblad al exclusief te beluisteren op Storytel! Ben je een luisterlezer, dan hoor ik graag wat je ervan vond.
Lees je liever een fysiek boek of een e-boek, dan is de verschijningsdatum nog steeds 18 februari. Meer details over de boekpresentatie volgen binnenkort!
In de aanloop naar de publicatie van mijn thriller Klaverblad (18 februari 2021) deel ik elke twee weken een inspiratiebron of betekenisvolle locatie die een rol heeft gespeeld bij de totstandkoming van het boek. Dit is aflevering 6/6.
En dan ben ik je nog één laatste locatie schuldig. Dit is het slot van de reeks blogberichten over de inspiratiebronnen en locaties die een rol hebben gespeeld in de totstandkoming van Klaverblad. Dinsdag gaat Klaverbladexclusief in première bij Storytel, en twee weken en twee dagen later is het boek overal te koop. Dan hoef ik niets meer los te laten; dan kan je het zelf lezen of luisteren.
Deze laatste locatie uit mijn reeks berichten onder de tag #inspiloracatie, is bovendien mijn eigen favoriete locatie in het hele boek.
Het probleem is alleen dat ik over deze locatie helemaal niets kan zeggen.
En niet eens alleen omdat het een reusachtige spoiler zou zijn om er iets over los te laten. Het is veel te cool om deze locatie tijdens het lezen te ontdekken; ik wil je dat moment niet afpakken, het moment dat je deze plek samen met Zorah ontdekt.
Vertellen over deze locatie zou echter ook vergen dat ik iets loslaat over de aller-, allereerste inspiratiebron, het hele kleine dingetje waardoor het ontstaan van Klaverblad jaren geleden werd getriggerd in mijn hoofd. Nog voor ik De Vastgoedfraude en Ninalas, voor ik De Spaghetticode zag, voor ik hoofdpersoon Zorah bedacht en het sms’je waarmee alle ellende begint. Over dat eerste kleine dingetje ga ik echter niets over loslaten, want daar kan ik in theorie zelfs mee in de problemen komen.
In plaats daarvan krijg je bij dit laatste blogbericht uit de reeks: het logo van Zorahs fictieve werkgever, Cloverleaf Consulting Group.
En als je het boek nog niet gelezen hebt, maar wel een vermoeden hebt van waar ik hier zo vaag over doe, dan hoor ik graag via het contactformulier wat je vermoeden is.
Niet dat ik ook maar iets ga bevestigen of ontkennen, natuurlijk…
De boekpresentatie van Klaverblad vindt vandaag (18 februari) online plaats. Uiteraard zit een fysieke bijeenkomst er in deze tijden niet in, maar we maken er toch een feestje van, met een praatje van mij, een interview, en zoals dat hoort ook de (virtuele) uitreiking van het eerste exemplaar. Misschien valt er zelfs wel iets te proosten!
Wil je erbij zijn? Boekerij heeft een Facebook-event aangelegd, waarop je kan aanhaken. Maar ook als je geen Facebook hebt, kan je erbij zijn: het wordt die avond “uitgezonden” als YouTube Premiere.
In de aanloop naar de publicatie van mijn thriller Klaverblad (18 februari 2021) deel ik elke twee weken een inspiratiebron of betekenisvolle locatie die een rol heeft gespeeld bij de totstandkoming van het boek. Dit is aflevering 5/6.
Sommige mensen beschikken over een gevaarlijke combinatie van geldingsdrang, hebzucht, grootheidswaan, zelfoverschatting en gewetenloosheid. Het meest tot de verbeelding sprekende voorbeeld is natuurlijk Donald J. Trump, maar er zijn er veel meer. Waar het zulke mensen lukt om macht en middelen te verwerven, volgen vaak (economische en persoonlijke) rampen, hoewel maar zelden voor henzelf.
Ik zal de laatste zijn om te beweren dat Nina Brink (Vleeschdraager/Aka/Storms) een van hen is. Al is het maar omdat mevrouw Storms de weg naar de rechtzaal goed kent en graag bewandelt.
Oordeel anders zelf maar. Het boek Nina van Eric Smit (Prometheus, 2010) geeft een indringend en ontluisterend beeld van haar carrière, persoonlijkheid en manier van ondernemen, met als dramatisch dieptepunt de beursgang van WorldOnline, de naald die de internetbubbel doorprikte.
En hoewel alles wat in Klaverblad gebeurt uiteraard volkomen fictief is, heb ik me voor de plot wel degelijk laten inspireren door de Klimopzaak, en de Spaghetticode, en zeker ook door Nina Brink en de beursgang van WorldOnline.
Melding Klaverblad
Vul onderstaand formulier in om een seintje te krijgen als Klaverblad verschijnt.
