Tag archieven: irritatie

De Hoogste-Prijsgarantie Van MediaMarkt

Mijn vrouw: “We hebben een nieuwe stofzuiger nodig!”

Ik: <stofzuigt de bovenverdieping en is genoodzaakt om het apparaat vierentachtig keer opnieuw in elkaar te zetten>

Ik: “We hebben een nieuwe stofzuiger nodig!”

Consumentenbond.nl: “Dit is de beste stofzuiger voor uw geld.”

Vergelijk.nl: “Die kan je voor 106 euro kopen bij de webshop van MediaMarkt of bij één van hun winkels. En bij geen enkele andere winkel trouwens.”

Ik: <claimt winkelaanbieding van één van de winkels>*

Winkel: “Sorry, uitverkocht**.”

Ik: <klikt door naar de webshop van MediaMarkt>

MediaMarkt webshop: “Ja hoor, dat artikel hebben wij. Voor 139,95.”

Dat pikte je toch niet?

Racist

Beste Brommer,

Allereerst bedankt voor je keuze om mij op de hoogte te stellen van je gevoelens en je gedachten, of wat daarvoor doorgaat in jouw hoofd. Bij dit dankwoord moet ik wel meteen kwijt dat de door jou gekozen communicatievorm minder prettig bij mij binnenkwam dan je misschien bedoelde. Omkeren met je brommer om woest achter me aan te scheuren, met piepende banden naast me tot stilstand komen, en vervolgens een met scheldwoorden en bedreigingen gelardeerde tirade afsteken waar ik geen woord tussen kon krijgen, nodigde niet bepaald uit tot dialoog. Je stelde weliswaar enkele vragen (“Wat had je nou, man?” schiet me als voorbeeld te binnen), maar liet telkens geen pauze vallen voor een antwoord, waardoor ik niet anders kan dan concluderen dat je die vragen retorisch inzette. Je betoog was bovendien niet coherent genoeg om mij na afloop tot een zinvolle repliek te verleiden.

Lees verder…

Waarom Ik Niet Meer Met Anti-Vaxxers Discussieer, Maar Ze Ontvriend

Gisteravond heb ik iemand ontvriend en geblokkeerd op Facebook na een discussie over vaccinatie.*

Hij was niet eens rabiaat fundamentalistisch over het onderwerp. Desalniettemin droeg zijn debatteerstijl alle kenmerken van de wijd verbreide desinformatiestrategie van de antivaccinatiebeweging. En daarom weiger ik mij nog langer te laten verleiden tot deze discussies. En daarom zal voortaan iedereen die dit debat probeert te voeren op mijn tijdlijn of mijn website, en die na meerdere waarschuwingen niet ophoudt, hetzelfde lot ondergaan als deze iemand.

“Maar discussie is goed,” hoor ik je argumenteren. “Discussie maakt mogelijk dat deelnemers van gedachten veranderen, informatie en standpunten uitwisselen, wetenschappelijke kennis delen. Het monddood maken van het debat houdt louter onenigheid in leven en verhindert verandering.”

Dat zou waar zijn als de gegeven omschrijving van de meerwaarde van debat van toepassing was op anti-vaccinatiespreekbuizen.

Maar dat is hij niet.

O nee? Waarom niet?

IZA, VGZ en de Kunst van het Communiceren

UPDATE: Op 29 december liet VGZ mij in een e-mailreactie op mijn klacht weten dat ze naar hun eigen smaak inmiddels wel genoeg antwoorden hadden gegeven op mijn kritische vragen. (Tussen de regels door wist hun reactie haarfijn over te brengen dat ze onder geen voorwaarde bereid waren mijn gelijk te erkennen, laat staan om excuses te produceren voor hun gekluns. Het feit dat hun antwoorden maar zelden aansloten op mijn vragen bleef ook onbeschouwd.) Met het nieuwe jaar–en daarmee de livegang van Mijn VGZ voor IZA-klanten–voor de deur was de hele klacht toch sowieso mosterd na de maaltijd, vindt u niet, meneer?

In het vervolg van hun reactie bleek de boter op hun hoofd echter toch echt langs hun slapen naar beneden te druipen: de afgewezen declaratie waarmee het allemaal was begonnen was “herbeoordeeld” en in tweede instantie goedgekeurd. Aangezien ik me moeilijk kan voorstellen dat de ontbrekende gegevens spontaan op de declaratie waren verschenen, interpreteer ik dat lekker als impliciete excuses–kennelijk vond VGZ toch dat ik een punt had…


 

IZA wordt VGZ.

Misschien niet het meest wereldschokkende nieuws, maar als je–zoals ik–al jaren je zorgkosten verzekert bij de een, is deze ongevraagde overstap naar de ander relevant.

En amusant.

Zoals een anekdote over een mislukte wortelkanaalbehandeling amusant kan worden.

Na jaren.

Nu ben ik toch benieuwd naar het hele verhaal…

Eerste Klas Gedrag

Den Haag Centraal, 16:44. De NS heeft weer eens de helft van het treinstel elders laten staan. Omdat de intercity naar Amsterdam dan altijd schreeuwend druk is—en vooral omdat ik in een volgestouwde coupé niet aan schrijven toe kom—geef ik bij de automaat nog snel het extra geld uit voor een upgrade naar eerste klas. Net op tijd zijg ik neer om een comfortabele stoel met ruimte om me heen voor mijn typende ellebogen, en ga aan het werk.

Op station Leiden komen twee keurige dames van rond de veertig de coupé binnen. Met besmuikte bravoure zegt de brunette in het wilde weg:

“Ik ga gewoon hier zitten hoor!”

Wat gebeurde er toen?

Open Brief aan de Staatsloterij

StaatsloterijBeste Staatsloterij,

Uit de uitspraak van de Hoge Raad—en uit het feit dat de zaak überhaupt ooit is aangespannen—spreekt vooral een stuitende, van de realiteit losgekoppelde hebberigheid van de kant van de klagers. Dat mensen tot aan de Hoge Raad doorprocederen omdat hun minieme kans op een prijs destijds eigenlijk nog een heel klein beetje kleiner was, slaat mij met stomheid.

Dat is bijna net zo erg als de mensen die niet meededen aan de Postcodeloterij, en toch de brutale waanzin hadden om een zaak aan te spannen omdat hun buren hadden gewonnen.

Lees verder…

Mogelijke antwoorden op mijn 1e hater

Ik heb mijn eerste hater!

Licht vereerd, sterk geamuseerd en een tikje geïrriteerd vond ik vanmiddag in mijn Twitter-meldingen deze Tweet van ene Luuk uit 1963, in reactie op mijn betoog tegen de noodzaak van Moslim-verontschuldigingen en het nemen van afstand van terrorisme door Moslims.

Het Laatste Woord - Moslims (22 januari 2015) - klein

Domste Brief Ooit

Direct na dit vriendelijke kattenbelletje heeft deze Luuk mij volledig geblokkeerd op Twitter (kan zelfs zijn berichtje niet terughalen). De volgende antwoorden kan ik dus helaas niet naar hem toe sturen. Ik gun mezelf echter wel het genoegen van het componeren ervan, en dan kan ik ze natuurlijk net zo goed met de hele wereld delen.

Ik ben benieuwd!

Niet Moslims, Maar Mensen

Nu ook in Het Parool (22 januari 2015):

Het Laatste Woord - Moslims (22 januari 2015) - kleinVeel te veel is al gezegd over de noodzaak—of zelfs de verplichting—van Moslims om de Charlie Hebdo-moorden te veroordelen en daar afstand van te nemen. De meest verleidelijke redenering daaromtrent, van filosoof Frank Meester in Het Parool van afgelopen zaterdag, is bewonderenswaardig pragmatisch: het is nu eenmaal zo dat het gedrag van enkelingen (of het nu skinheads zijn of fundamentalistische moslims) de perceptie van velen bepaalt. Als herkenbare Moslim word je geassocieerd met de daden van je geloofsgenoten; dat kan je alleen vermijden door uitdrukkelijk afstand te nemen.

Je Suis HumanitéMaar dat is natuurlijk de omgekeerde wereld. Het begint ermee dat een meerderheid van onnozelen ervoor kiest om alle Moslims over een kam te scheren, in plaats van zich te realiseren dat de djellaba-dragende buurman, de uitbater van de buurtsuper, en de oogarts met de Arabische achternaam net zo weinig relatie hebben met Charlie Hebdo als zijzelf met de IRA of de Unabomber. Dat is de verwerpelijke essentie van discriminatie en racisme: een hele groep veroordelen op basis van het gedrag van enkelen die toevallig van diezelfde groep lid zijn.

Lees verder…

Wraak Is… Gratis

Help! Mijn kind wil niet eten!

5 januari 2016: Een jaar later blijkt Marieke ten Cate van het Kindervoedingscentrum, die na het terugstorten van mijn geld haar leven beloofde te beteren, inderdaad iets te hebben veranderd. Het PDF-pamfletje waar het om draait, dat een jaar geleden voor €27,00 werd verkocht, gaat nu over de digitale toonbank “ván €39,95 vóór €27,00”. Om deze schaamteloosheid te vieren heb ik het kadootje aan het eind van dit bericht in ere hersteld.


De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Achtendertig uur nadat ik dit stuk had geplaatst (en Marieke ten Cate van het Kindervoedingscentrum daarvan op de hoogte had gesteld), kreeg ik een bericht van haar met een gepast niveau van schuldbewustzijn en verontschuldiging over de zeer late reactie, en met het aanbod van onmiddelijke restitutie van het aankoopbedrag. En verhip, een halve dag later verscheen het bedrag zowaar op mijn bankrekening.

Dit stuk blijft echter staan, zij het in geredigeerde vorm. Excuses en terugstorten maken immers weliswaar de niet-goed-geld-terug-garantie waar, maar doen niets aan de abominabele kwaliteit van het boek, of de schandalige prijsstelling ervan.


Wat is er verwerpelijker dan…

Nu ja, er zijn uiteraard vele dingen verwerpelijker. Niettemin scoort het oplichten van wanhopige jonge ouders en het verbreken van on­voor­waar­de­lijke geld-teruggaranties, zoals Marieke ten Cate van het Kindervoedingscentrum deed, hoog op ongeveer halverwege de schaal van verwerpelijkheid, als je het mij vraagt.

Dit verhaal klinkt wellicht bekend als je zelf ook kleine kinderen hebt (gehad). Het is etenstijd, maar je kleuter houdt stellig vol dat hij vandaag het gerecht helemáál niet lust dat hij vorige week nog met volle overgave heeft gegeten, eet vervolgens niet verder na het eerste microscopische hapje, krijgt een driftbui, gooit met bestek, serviesgoed en waterbekers, en maakt van etenstijd een terugkerende Hel aan tafel.

Spreek ik uit ervaring? Hoe raad je het zo!

Klik hier en je krijgt alle details…